Drodzy Uczniowie!
Zapraszam Was serdecznie na autorskie spotkanie z Pawłem Sadajem, które odbędzie się dziś, we środę 24.06, o godzinie 18:00 w Leica 6x7 Gallery Warszawa z transmisją online. Spotkanie poprowadzi Rafał Łochowski.

Wielokrotnie nagradzany, niezwykle wszechstronny artysta, Paweł Sadaj, tworzy obrazy, wykorzystując tradycyjną fotografię i nowe technologie cyfrowe. Język wizualny, jakim posługuje się twórca, w zestawieniu z tematyką prac ukazujących przeważnie ludzi wobec współczesnych procesów społeczno-cywilizacyjnych, wydaje się być irracjonalny, jakby precyzyjnie niedopasowany. Ta estetyczna przewrotność sygnalizuje refleksję nad powtarzalnością historii, w której te same problemy przybierają nowe niespodziewane formy.

Strona artysty: http://pawelsadaj.com/

W kręgu moich głównych zainteresowań leżą procesy zachodzące w kulturze, które można określić fenomenem ewolucyjnym – mówi artysta - definicja ewolucji zakłada zmiany, dostosowanie się, rozwój czy schyłek danej populacji. Ludzie w swojej masie są zaprzeczeniem tego mechanizmu. Teoretycznie uczymy się, rozwijamy, odkrywamy, ale mentalnie tkwimy cały czas w tym samym punkcie, który można też określić powtarzającym się cyklem. Fenomen ten musi doprowadzić do zagłady. Nurtuje mnie pytanie, czy można to powstrzymać poprzez prowokowanie ludzi do autoanalizy i wyciągania wniosków.



Projekt „Hotel Medusa” to opowiedziana w siedmiu obrazach historia, która niczym klasyczny dramat rozgrywa się w jednym miejscu i w czasie jednej nocy. Uczestniczy w niej dziewięć postaci reprezentujących światowe mocarstwa oraz konkretne grupy społeczne, których losy oglądamy z perspektywy widowni w teatrze. Większość z nich nie doczeka końca wieczoru, zginie w tragicznych okolicznościach.



Główną inspiracją dla powstania tego cyklu był namalowany w 1819 roku obraz Théodore Géricaulta zatytułowany „Tratwa Meduzy" upamiętniający wydarzenia, które miały miejsce trzy lata wcześniej u wybrzeży Senegalu, dotyczące zatonięcia fregaty Meduza ze 150 pasażerami na pokładzie. Obraz przedstawiający zdradzonych i porzuconych na tratwie rozbitków dryfujących po wzburzonym morzu symbolizuje upadek idei Rewolucji Francuskiej.

Scenariusz mojego projektu i historia „Tratwy Meduzy“ są podobne – mówi Sadaj - zaczyna się od idei, potem następują zdrada, walka, upadek, śmierć, bezsilność. Różnica polega na tym, że obraz Gericaulta przedstawia zakończenie historii, zaś w „Hotelu Meduza” opowieść nie kończy się, lecz rozpoczyna od nowa. Pozostaje nadzieja na odrodzenie się idei.

Obraz Géricaulta to nie jedyne źródło, do którego sięgnął artysta. W projekcie „Hotel Medusa” znajdziemy znacznie więcej odniesień do słynnych dzieł malarstwa europejskiego i przedstawionych tam postaci. Są tu nawiązania do „Śmierci Marata” Jacques-Louisa Davida, "Sieroty na cmentarzu" Eugene’a Delacroix, „Trzeciego maja 1808” Francisco Goyi, „Upadku Ikara” Pietera Bruegela, „Guerniki” Pabla Picassa i wielu innych. Przedstawione na fotografiach sceny mają charakter głęboko symboliczny, ich zrozumienie stanowi nie lada wyzwanie dla naszej erudycji i znajomości historii sztuki.

Postacią przywołującą przesłanie „Tratwy Meduza” jest kobieta na ostatnim, siódmym zdjęciu - tłumaczy Sadaj - stylizacją nawiązuje do romantycznej postaci Cecylii Gallerani pędzla Leonarda da Vinci, tu jednak odebrano jej gronostaja – tajemniczego kochanka (Ludovico Sforza), skazując ją na życie bez nadziei i miłości. Odwrócone dłonie w geście bezsilności symbolizują upadek idei.

Nagromadzenie odniesień historycznych oraz kolorystyczne nawiązania do estetyki francuskiego romantyzmu zderzone z historią o współczesnych realiach społeczno-politycznych prowokują odbiorcę do głębokiej refleksji nad polityką i wizualnością naszych czasów.



To wszystko już się wydarzyło, zmieniają się tylko nazwy i miejsca, pozostaje pytanie – w którym momencie cyklu jesteśmy teraz? - pyta artysta.

Paweł Sadaj jest absolwentem ASP w Gdańsku, wydziału grafiki. W swoich pracach stosuje różne techniki tworzenia obrazu, z powodzeniem łącząc tradycyjną fotografię i najnowsze technologie komputerowe. Swój warsztat doskonalił, pracując przy tworzeniu efektów specjalnych w filmach. Inspiruje go historia sztuki, a w szczególności malarstwo. Uwielbia łączyć – zarówno różne okresy sztuki, jak i technologie. Duży wpływ na jego twórczość wywarły fotografie Ryszarda Horowitza. Sadaj jest laureatem wielu konkursów. Swoje prace wystawiał w Polsce i za granicą, w tym w 2019r. na prestiżowej Międzynarodowej Wystawie Sztuki Współczesnej Nord Art w Büdelsdorf w Niemczech.

Link do transmisji: https://www.facebook.com/events/710533739776927/

Zapraszam!

Romuald Kuźmitowicz

Kochani!

Dziś chcę Wam podsunąć książki bardzo zresztą już popularnego autora, przy smutnej co prawda okoliczności Jego śmierci, lecz bez względu na ten przykry fakt pisarz zasługuje na Waszą uwagę. Dobra literatura, sztuka bronią się same i są wieczne (większość autorów, których znacie z kanonu i własnych poszukiwań lekturowych to ludzie nieżyjący). Wyobraźcie sobie, jak oni – tam, w jakimś wyższym wymiarze – muszą się cieszyć, kiedy sięgamy po ich wiersze, powieści, dramaty, eseje... Dzięki nam, czytelnikom, zyskują nieśmiertelność, a właściwie dzielą się nią z nami. Ileż jej użycza uduchowiona proza Zafóna! Dajcie się znęcić do wejścia w świat Jego powieści, przesyconych tajemniczością i namiętnościami, grających na różnych gustach. Carlos Ruiz przemawia i do czytelników spragnionych sentymentalnych przygód, i do poszukiwaczy sensacji!

O pisarzu przeczytać możecie np. tu: https://lubimyczytac.pl/autor/24023/carlos-ruiz-zafon

Tu z kolei znajdziecie rzetelny przegląd twórczości: https://www.znak.com.pl/autor/Zafon-Carlos-Ruiz

Polecam też strony Polskiego Radia z audycjami poświęconymi pisarzowi i jego powieściom:

https://www.polskieradio.pl/Carlos-Ruiz-Zafon/Tag180679

Tu np. przeczytacie i usłyszycie opinie na temat „Labiryntu duchów”:

https://www.polskieradio.pl/130/5666/Artykul/1982301,Carlos-Ruiz-Zafon-%E2%80%93-najchetniej-czytany-po-Cervantesie-hiszpanski-pisarz

A tu – piękna i przekonująca recenzja powieści:

http://zaczytana-dolina.blogspot.com/2017/10/labirynt-duchow-carlos-ruiz-zafon.html

Serdecznie zachęcam do czytania Zafóna!

Romuald Kuźmitowicz

Drodzy Uczniowie!

Niedawno starałem się skierować Waszą uwagę ku kwestiom poprawności językowej. Dziś chciałbym ponowić ten gest, kontynuować temat. „Na deser” zatem dodam jeszcze repertuar radiowy odnoszący się do tej problematyki.

Nad poprawnością językową pracują z Wami nauczyciele, zwłaszcza poloniści, wiedzę i sprawność zyskujecie dzięki literaturze fachowej i mediom, w tym Internetowi. W sukurs przychodzi także radio systematycznie serwujące ciekawe audycje poświęcone kulturze języka. Znajdziecie je tutaj:

https://www.polskieradio.pl/poprawna-polszczyzna/Tag171339

https://www.polskieradio.pl/poprawnosc-jezykowa/Tag175918

Zachęcam Was do sięgania do tych programów. W lżejszej, atrakcyjnej formie przywołują ciekawe a czasem kłopotliwe niuanse języka... Na pewno skorzystacie.

Udanego tygodnia!

Romuald Kuźmitowicz

Drodzy Uczniowie!

Dziś chcę Wam zaproponować, moim zdaniem, szczególnie ciekawe imprezy kulturalne online. Obiecują garść refleksji, strumień przeżyć, moc wrażeń... Żeby nie wpędzać Was w dylemat wyboru - na każdy dzień – jeden łyk kultury:

„Koncert pod gwiazdami” online: Łukasz Ojdana

Piątek, 19 VI, g. 19.00

Zapraszam w niezwykłą podróż w świat muzyki i gwiazdozbiorów. Koncert to unikatowe połączenie wykonywanej na żywo muzyki z wizualizacjami kosmosu, wyświetlanymi w Planetarium. Odwiedzimy gwiazdy, planety i inne ciała niebieskie, poznając odległe zakątki Wszechświata. To zarówno przeżycia artystyczne, jak i refleksja na temat naszego miejsca we Wszechświecie.

Łukasz Ojdana – pianista jazzowy i kompozytor. W 2016 roku ukończył studia w Instytucie Jazzu Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach. Od 2018 roku jest wykładowcą tej uczelni. Członek RGG – jednej z najważniejszych i najlepiej rozpoznawalnych polskich formacji jazzowych. W latach 2016-2018 członek Tomasz Stańko Band.

Występował na całym świcie i wspólpracował z gwiazdami muzyki jazzowej, takimi jak Tomasz Stanko, Zbigniew Namyslowski, Evan Parker, Samuel Blaser, Verneri Pohjola, Trevor Watts, RGG. Laureat wielu nagród, dwukrotnie nominowany do Fryderyka.

Podczas koncertu usłyszycie utwory, pochodzące z "Kurpian Songs & Meditations” - pierwszej w pełni autorskiej płyty Łukasza Ojdany, na której muzyk mierzy się z tradycyjnymi melodiami kurpiowskimi. Album jest niezwykle intymny i szczery, pozbawiony kalkulacji i oglądania się na trendy. Nagranie zarejestrowano niemal w jednym podejściu, bez realizatorskich sztuczek i dziesiątek godzin spędzonych w studiu.

Transmisja odbędzie się na YouTube: https://www.youtube.com/watch?v=CHu0t44w8Cg&feature=youtu.be

„Wyjeżdżamy” - streaming na żywo // We are leaving - live streaming

Sobota, 20 VI, g. 19.00

Na zakończenie tego niespotykanego sezonu teatralnego pokażemy w streamingu grany na żywo spektakl "Wyjeżdżamy" w reżyserii Krzysztofa Warlikowskiego.

Udostępnienie granego w czasie rzeczywistym „Wyjeżdżamy” będzie naszym podziękowaniem za ostatnie trudne i pełne wyzwań tygodnie, a zarazem pożegnaniem tego szczególnego sezonu. Streaming spektaklu na taką skalę to nowe doświadczenie na polskiej scenie teatralnej. Mamy tremę, bo czujemy, że wkraczamy na nowe szlaki, ale jeszcze mocniej jesteśmy podekscytowani czekającą nas przygodą - bądźcie wtedy z nami!

Transmisja odbędzie się na Facebookowym profilu Nowego Teatru: https://www.facebook.com/MCKNowyTeatr/

Streaming spektaklu będzie dostępny bez żadnych opłat.

Wielka światowa wędrówka w tekście Levina znajduje swoje lokalne oblicze i lokalną skalę, w której odzwierciedlają się wszystkie niepokoje i ruchy w skali makro. Szykuje się rebelia, bunt dojrzałości przeciwko zawłaszczaniu terytorium wolności i wtłaczaniu naszego życia w tryby spokoju, oferowanego w zamian za uległość. W komedii na osiem pogrzebów kierunek podróży najczęściej prowadzi na tamten świat. Mimo biletu w jedną stronę, ochota na wyjazd nie maleje. Czy naprawdę jednak życie jest gdzie indziej? Czy nie lepiej i mądrzej skoncentrować się na budowie wspólnoty? Czy teraz jest czas romantycznych gestów, czy pozytywistycznej pracy dla wspólnego dobra?

Tłumaczenie na język angielski - Artur Zapałowski

Prawa autorskie do utworów Hanocha Levina na świecie reprezentuje The Hanoch Levin Institute of Israeli Drama, a w Polsce Agencja Dramatu i Teatru ADiT.

Reżyseria: Krzysztof Warlikowski
Na podstawie: "Pakujemy manatki" („Orzej mizwadot”) Hanocha Levina
Tłumaczenie: Jacek Poniedziałek
Opracowanie tekstu: Krzysztof Warlikowski, Piotr Gruszczyński
Scenografia, kostiumy: Małgorzata Szczęśniak
Muzyka: Paweł Mykietyn
Reżyseria światła: Felice Ross
Ruch: Claude Bardouil
Animacja i wideo: Kamil Polak
Dramaturgia: Piotr Gruszczyński
Współpraca dramaturgiczna: Adam Radecki
Charakteryzacja i fryzury: Monika Kaleta

Występują:
Agata Buzek
Magdalena Cielecka
Ewa Dałkowska
Małgorzata Hajewska-Krzysztofik
Jadwiga Jankowska-Cieślak
Dorota Kolak
Monika Niemczyk
Maja Ostaszewska
Jaśmina Polak
Magdalena Popławska
Andrzej Chyra
Bartosz Gelner
Maciej Gąsiu Gośniowski
Wojciech Kalarus
Marek Kalita
Rafał Maćkowiak
Zygmunt Malanowicz
Piotr Polak
Jacek Poniedziałek

Koprodukcja: Théâtre National de Chaillot (Paryż), Comédie de Clermont-Ferrand, CULTURESCAPES Switzerland, Greek Festival (Ateny), Théâtre de Liège, Bonlieu Scène Nationale (Annecy)

W spektaklu wykorzystano fragmenty następujących utworów:
"Jakobi" i "Leidental" Hanocha Levina w tłumaczeniu Michała Sobelmana
"Szyc" Hanocha Levina w tłumaczeniu Michała Sobelmana
"Morderstwo" Hanocha Levina w tłumaczeniu Michała Sobelmana
"Wielka nierządnica Babilonu" Hanocha Levina w tłumaczeniu Eli Sidi
"Wszyscy chcą żyć" Hanocha Levina w tłumaczeniu Agnieszki Olek
"Wycieczka zorganizowana z Królestwa wszechwanny" Hanocha Levina w tłumaczeniu Eli Sidi
"Chefec" Hanocha Levina w tłumaczeniu Agnieszki Olek
"Nigdy tu już nie powrócę" Tadeusza Kantora © Maria Kantor & Dorota Krakowska
"Rzeczy, których nie wyrzuciłem" Marcina Wichy © by wydawnictwo Karakter, 2017
"Życie osobiste" Henryka Grynberga © by Henryk Grynberg

„Łącza kultury”: „Seans w starym kinie”

Niedziela, 21 VI, g. 18.30

Z czym Wam się kojarzą: szybka akcja oparta na gagach, bitwy na ciastka z kremem i groteskowo nieporadni stróże prawa?

Tak! To scenariusz typowej komedii slapstickowej, która swoje złote czasy przeżywała w pierwszych dekadach kina niemego.

W cyklu "Seans w starym kinie" przyjrzymy się bliżej zapomnianym dzisiaj perełkom wybuchowej burleski, a przewodnikiem po tym świecie będzie jeden z królów slapsticku - Buster Keaton.
Przed każdą projekcją online usłyszycie słowo wstępu Pana Piotra Kotowskiego, przewodniczącego Stowarzyszenia Filmowego CinéEuropa, wieloletniego wiceprzewodniczącego Polskiej Federacji DKF oraz wieloletniego rektora Letnia Akademia Filmowa w Zwierzyńcu. A przy jednym filmie usłyszycie specjalnie skomponowaną do niego ścieżkę dźwiękową przez dra Rafała Rozmusa z Wydziału Artystycznego UMCS.

Link do transmisji: https://www.youtube.com/playlist?list=PLBCfzyLFriFFGsRDcEFBkZ3Fb7OONuaem

Cykl jest częścią projektu „Łącza kultury”.
Organizatorem i realizatorem Łączy kultury jest ACK UMCS Chatka Żaka.

Radości na weekend – nabierzcie sił przed ostatnim tygodniem szkoły!

Romuald Kuźmitowicz

Kochani,

dziś chcę Wam zaproponować tylko jeden adres – ale za to jaki! Z oceanu stron poświęconych poezji, zwłaszcza współczesnej, wybieram dwa Was jedną z zatok: poezjem.pl.

To strona wydawnictwa specjalizującego się w opracowywaniu, edycji i popularyzowaniu poezji wraz z jej pograniczami w prozie i dramacie.

Poezja, poetyckość to przecież nie tylko kategorie genologiczne, ale więcej – estetyczne. Poetycki jest wiersz, poetycka bywa proza, element poetycki znajdziecie w dziełach sztuk plastycznych, teatrze, filmie... Czytać poezję możemy na różne sposoby, w uproszczeniu: intelektualnie albo impresyjnie i emocjonalnie. W rozpędzonym poza granice rozsądku świecie miejmy komfort spocząć na łonie poezji: w atmosferze zadumy pozwólmy sobie odczytać subtelnie podsuwane znaczenia, zechciejmy doznać emocji i wrażeń, którymi usiłują podzielić się z nami lirycy. Każdy z nich mówi własnym językiem – nic jak poezja nie daje człowiekowi takiej wolności w mówieniu i odczytywaniu, przeżywaniu słowa wypowiadanego w najbardziej zindywidualizowany, naznaczony własną osobowością sposób. Korzystajmy z niego...

Na stronie http://www.poezjem.pl/ znajdziecie wiele podpowiedzi co do wyboru tomików poetyckich i bliskich poetyckości. Zaznajomicie się z propozycjami nowych odczytań dawniejszej liryki i interpretacjami współczesnej, jeszcze do końca nierozszyfrowanej przez literaturoznawców czy krytyków. Poznacie nieznanych sobie autorów – całe galaktyki poezji. A może dzięki kontaktowi z nimi rozwibrujecie własną imaginację-emocje-język i zechcecie powiedzieć coś istotnego dla Was – swoim własnym kodem poetyckim... Tego Wam życzę: przyjemności intelektualnych gier i porywów serca przy obcowaniu z piękną, przekonującą i zajmującą poezją.

Na marginesie zachęcam Was także do słuchania audycji Polskiego Radia poświęconych twórczości lirycznej, współczesnej i historycznej:

https://www.polskieradio.pl/poezja/Tag2655

Serdecznie Was pozdrawiam, zostawiając Wam słowo swojego ulubionego Poety, Zbigniewa Herberta:

"Pan Cogito i wyobraźnia"

„1

Pan Cogito nigdy nie ufał

sztuczkom wyobraźni

fortepian na szczycie Alp

grał mu fałszywe koncerty

nie cenił labiryntów

sfinks napawał go odrazą

mieszkał w domu bez piwnic

luster i dialektyki

dżungle skłębionych obrazów

nie były jego ojczyzną

unosił się rzadko

na skrzydłach metafory

potem spadał jak Ikar

w objęcia Wielkiej Matki

uwielbiał tautologie

tłumaczenie idem per idem

że ptak jest ptakiem

niewola niewolą

nóż jest nożem

śmierć śmiercią

kochał

płaski horyzont

linię prostą

przyciąganie ziemi

2

Pan Cogito będzie zaliczony

do gatunku minores

obojętnie przyjmie wyrok

przyszłych badaczy litery

używał wyobraźni

do całkiem innych celów

chciał z niej uczynić

narzędzie współczucia

pragnął pojąć do końca

- noc Pascala

- naturę diamentu

- melancholię proroków

- gniew Achillesa

- szaleństwa ludobójców

- sny Marii Stuart

- strach neandertalski

- rozpacz ostatnich Azteków

- długie konanie Nietzschego

- radość malarza z Lascaux

- wzrost i upadek dębu

- wzrost i upadek Rzymu

zatem ożywiać zmarłych

dochować przymierza

wyobraźnia Pana Cogito

ma ruch wahadłowy

przebiega precyzyjnie

od cierpienia do cierpienia

nie ma w niej miejsca

na sztuczne ognie poezji

chciałby pozostać wierny

niepewnej jasności”

[Z tomu "Raport z oblężonego miasta i inne wiersze", 1983]

Romuald Kuźmitowicz