Biblioteka

Młodzi Fascynaci Reportażu!

Z twórczością Wojciecha Tochmana, nominowanego do tegorocznej edycji Nagrody Nike, mamy okazję zapoznać się bliżej 3 czerwca o godzinie 20.00. Wirtualny Faktyczny Dom Kultury zaprasza na spotkanie z cyklu „Instytut Reportażu nadaje”.

O inicjatywie Faktycznego Domu Kultury przeczytacie tutaj: http://instytutr.pl/pl/faktyczny-dom-kultury/

Wojciech Tochman jest współzałożycielem Fundacji Instytut Reportażu, pomysłodawcą Klubu Heban, autorem wielu reportaży min.: „Schodów się nie pali”, „Jakbyś kamień jadła”, „Dzisiaj narysujemy śmierć”.
 

Więcej o autorze przeczytacie tutaj: http://instytutr.pl/pl/impresariat/wojciech-tochman/

Jego ostatnia książka: „Pianie kogutów, płacz psów” opowiada o Kambodży po ludobójstwie. Publikacja znalazła się na liście 20 książek nominowanych do Nike 2020. Tochman często określany jest mianem pisarza docierającego tam, gdzie wielu reportażystów nie postawiło swojej nogi.

Recenzje książki znajdziecie na stronie Wydawnictwa Literackiego:

https://www.wydawnictwoliterackie.pl/ksiazka/5000/Pianie-kogutow-placz-psow---Wojciech-Tochman

Rozmowę w cyklu „Instytut Reportażu nadaje” poprowadzi Magdalena Grzebałkowska, pisarka i reporterka.

Link do wydarzenia: https://www.facebook.com/events/983038645487525/

Przyjemnego odbioru!

Romuald Kuźmitowicz

Kochani!

Niedawno pisałem Wam o książce i serialu powstałym na jej kanwie.

W ramach Wirtualnych Targów Książki odbyło się wiele spotkań autorskich. Wśród goszczonych pisarzy i pisarek znalazła się też Deborah Feldman, autorka książki „Unorthodox. Jak porzuciłam świat ortodoksyjnych Żydów” (Wydawnictwo Poradnia K, tłum. Kamila Slawinski). Prawdopodobnie lepiej niż książkę kojarzycie serial pod tym tytułem, zrealizowany przez Netflix. Zatem aby dowiedzieć się czegoś więcej o historii, która legła u podstaw serialu warto posłuchać rozmowy jaką z D. Feldman przeprowadziła Anna Dziewit-Meller.

Transmisja ze spotkania jest dostępna tutaj:

https://www.facebook.com/empikcom/videos/295324394964442/

Miłego poniedziałku!
Romuald Kuźmitowicz

Drodzy Licealiści!
W najbliższą niedzielę, 31 maja o godz. 20.00 Faktyczny Dom Kultury zaprasza na wirtualne spotkanie live z cyklu Klimat Non-Fiction: Obywatel (czy) konsument? Organizatorzy gościć będą dziennikarkę, Martę Sapałę, autorkę poruszającą w swoich publikacjach tematykę postaw i wyborów konsumenckich.

Marta Sapała napisała kilka książek, min. „Mniej. Intymny portret zakupowy Polaków” oraz „Na marne”. Współpracowała z „Polityką” i „Zwierciadłem”. W swojej ostatniej książce „Na marne”, splatając ludzkie portrety ze statystykami i opiniami ekspertów, bada temat marnowania żywności i naszych codziennych nawyków z tym obszarze.

Więcej o książce przeczytacie na stronie Wydawnictwa Czarne: https://czarne.com.pl/katalog/ksiazki/na-marne

Spotkanie poprowadzi Dorota Borodaj.

Oto co piszą o tematyce spotkania organizatorzy:
„Co objawia nam izolacja? Czy pandemia okaże się lekiem na wirus konsumpcji? A może minimalizm i oszczędność z przymusu nie mają szansy na stałe zagościć w naszym życiu? Spojrzymy też szerzej na napięcie, jakie od lat towarzyszy naszym wyborom konsumenckim – czy styl życia zero-waste i minimal to kolejne produkty oferowane nam przez producentów? Zastanowimy się, jak zmienić punkt ciężkości w pytaniach o indywidualną odpowiedzialność za planetę i położyć go raczej w miejscu, gdzie ze zbioru jednostek tworzą się grupy świadomych obywateli, a wartością staje się dobro wspólne.”

Link do spotkania: https://www.facebook.com/events/3890870074288096/

I jeszcze bardzo ciekawy wywiad z autorką: https://dziecisawazne.pl/odciecie-sie-od-nadmiaru-przedmiotow-zmusilo-nas-do-bycia-blizej-rozmowa-z-marta-sapala/

Zachęcam do udziału w spotkaniu i do zainteresowania się proponowanymi przez autorkę książkami, miłego weekendu!

Romuald Kuźmitowicz

Moi Drodzy!
Język jest tworem plastycznym – zmienia się, doganiając rzeczywistość. Zawsze musi jej sprostać: nazwać nowe zjawiska i przedmioty, nieznane dotąd stany myśli i uczuć, określić „nowy świat” człowieka w sposób obiektywny i – jak najbardziej – subiektywny. Języka (ojczystego) uczymy się przez całe życie, on zmienia się wraz z nami, stanowiąc jeden z wymiarów naszej istoty, osobowości. Z pewnością sami obserwujecie u siebie ten proces, przecież wraz z dojrzewaniem, edukacją poszerzacie nie tylko swój słownik bierny i czynny, przyswajacie frazeologię, ale kształcicie, czasem bezwiednie, swoje kompetencje w każdym obszarze znajomości języka, wzbogacając i uszlachetniając styl swoich wypowiedzi. Służy to jak najlepszej komunikacji ze światem zewnętrznym, ale i samym sobą.

Język dynamicznie się rozwija, przychodzą kolejne mody językowe, a my – chyba się z tym zgodzicie – niezmiennie podziwiamy tych, którzy najlepiej i najpiękniej mówią i piszą, osiągnąwszy biegłość w skomplikowanej materii języka. Pożądając dla siebie podobnej maestrii, oglądamy się na autorytety, jak w każdej dziedzinie życia. Na szczęście takie są – i to całkiem blisko. To osoby, które wobec powszechnej opinii o obniżeniu się standardów w języku publicznym, stoją na straży kultury języka, czyli po prostu wspierają nas na trudnej drodze uczenia się pięknego, starannego i stosownego do okoliczności wysławiania się. W Polsce takich mistrzów nie brakuje, dziś chciałbym przywołać kilku z nich, najbardziej uznanych.

Profesora Jana Miodka przedstawiać Wam nie muszę, od dziesięcioleci jest jednym z najwyższych autorytetów w dziedzinie kultury języka w naszym kraju. Charyzmatyczny, bezpośredni, za pomocą wszystkich współczesnych mediów – w przykładnie czytelny i jednoznaczny sposób – daje wykładnię norm i zasad języka w praktycznym, codziennym użyciu. Oczywiście, chętnie wraca też do historii języka, wywodząc z niej etymologię nowych, współczesnych form albo dawnych, przechowywanych w dialektach czy odmianach środowiskowych polszczyzny.

Profesora Miodka spotkacie min. na YT. W tym materiale odnosi się do języka młodzieży: https://www.youtube.com/watch?v=e3zmXGcMTTs

Tu znajdziecie ciekawy wykład Profesora „Polszczyzna różnych pokoleń”:

http://www.rjp.pan.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=1353&Itemid=50

A tu - uproszczoną bibliografię Jego prac popularyzujących wiedzę o języku polskim:

https://www.tmjp.pl/prof-jan-miodek

Sława Profesora Jana Miodka jest tak wielka, że ma we Wrocławiu własnego krasnala.


Innym tuzem językoznawczym jest u nas Profesor Jerzy Bralczyk, którego znacie równie dobrze, również z Festiwalu Czytania „Odkrywcy Wyobraźni”, na którym bywa ze swoimi wykładami. Obaj panowie są wspaniałymi gawędziarzami i imponującymi mówcami, od których możemy się uczyć, również pełnego wdzięku poczucia humoru.

Waszej uwadze polecam wykład Profesora o języku publicznym:

https://www.youtube.com/watch?v=hNchPlNlvF0

Ponadto polecam stronę Profesora Bralczyka, na której znajdziecie rekomendowane przez Niego własne publikacje: http://bralczyk.com/dzialalnosc-wydawnicza/

W tym gronie nie brakuje też kobiet. Najbliższym nam przykładem jest Pani Profesor Ewa Kołodziejek, językoznawczyni z Uniwersytetu Szczecińskiego, pod okiem której kształciło się wielu polonistów. Znacie Ją pewnie z regionalnej telewizji, radia i felietonów poświęconych poprawności językowej w szczecińskiej prasie („Kurier Szczeciński”).

Na swojej stronie Profesor daje porady językowe, odpowiadając na wątpliwości pytających (instytucji, osób publicznych i prywatnych): https://www.ewakolodziejek.pl/

Zachęcam Was do poczytania felietonów Profesor Kołodziejek na stronie: https://24kurier.pl/blogi/ewa-kolodziejek/

Znajdziecie tu być może odpowiedzi na własne wątpliwości.

Instytucjonalnym autorytetem – może nawet wyrocznią – w kwestii poprawności języka jest Rada Języka Polskiego. To taka „rada starszych”, która sankcjonuje lub odrzuca zmiany, modyfikacje w polszczyźnie. Na jej stronie znajdziecie porady i opinie w materii norm i zasad:

http://www.rjp.pan.pl/index.php?option=com_content&view=categories&id=98&Itemid=58

Jak coraz lepiej władać językiem? Jak coraz lepiej mówić i pisać? Przede wszystkim jak najwięcej czytać, komunikując się z dobrą literaturą, publicystyką, wypowiedziami naukowymi – chłonąć najlepsze wzorce językowe. To podkreślają wszyscy specjaliści od kultury języka. Oczywiście, korzystać ze szlachetnych przykładów tych, którzy znają język polski lepiej od nas: ludzi pióra i językoznawców. Ci częstokroć są interesującymi osobowościami, nie tylko nauki, ale po prostu naszego życia publicznego.

Zachęcam Was do kontaktu z nimi.

Pozdrawiam!

Romuald Kuźmitowicz

Młodzi Czytelnicy!

Ogłoszono nominacje do Nagrody Nike 2020, a to oznacza, że poznaliśmy listę dwudziestu najlepszych polskich książek roku.

Co roku lista ta jest upubliczniania podczas majowych Warszawskich Targów Książki. W konkursie mogą startować wszystkie gatunki literackie, zaś nagrody nie można podzielić ani nie przyznać. Szczęśliwych siedmiu finalistów poznamy na początku września. Decyzję o laureacie jury podejmuje w dniu wręczenia nagrody, zawsze w pierwszą niedzielę października. Zwycięzca otrzymuje 100 tysięcy złotych i statuetkę projektu Gustawa Zemły. Fundatorami nagrody są „Gazeta Wyborcza” i Fundacja Agory.

Więcej o nagrodzie przeczytacie na stronie: http://nike.org.pl/strona.php?p=20

Jak co roku, w nominowanej dwudziestce znalazły się wszystkie gatunki literackie: reportaże, tomy poetyckie, powieści, eseistyka i książki biograficzne, jednakże podziały gatunkowe z roku na rok mają coraz mniejsze znaczenie – informują organizatorzy nagrody.

Ubiegłorocznym laureatem został Mariusz Szczygieł za zbiór reportaży „Nie ma”.

Zachęcam do przeczytania każdej z nominowanych książek – z całą pewnością na to zasługują.

Pełną listę znajdziecie np. tutaj:

http://booklips.pl/newsy/poznalismy-najlepsze-polskie-ksiazki-roku-ogloszono-nominacje-do-nagrody-nike-2020/

Ja typuję dwie książki z tej listy:

* powieść „Potop” młodej pisarki, Salci Hałas:

https://www.gwfoksal.pl/potop-salcia-halas-sku28cec8687afa1d45275c.html

* zbiór esejów „Substancja nieuporządkowana”, bardzo dojrzałego i uznanego poety i prozaika, Adama Zagajewskiego:

https://www.znak.com.pl/ksiazka/substancja-nieuporzadkowana-adam-zagajewski-140041

Ciekawej lektury!

Romuald Kuźmitowicz