Biblioteka

Kochani!

W weekend, to jasne, mamy cały ocean czasu, aby pławić się w kulturze. Oferta on-line szeroka, dla Was wybieram najsmaczniejsze kąski.

Piątek, g. 19.00
Balet „Burza” z Teatru Wielkiego w Warszawie

Balet w dwóch aktach wg Williama Shakespeare’a.

Krzysztof Pastor do współpracy nad swoim spektaklem zaprosił parę artystów wizualnych urodzonych w Iranie – Shirin Neshat i Shoję Azari, twórców nagrodzonego na festiwalu w Wenecji filmu „Kobiety bez mężczyzn”. Jak mówi Shoja Azari „polityczny aspekt tego projektu polega na tym, że przychodzimy z innego świata, nie z Europy Zachodniej, że reinterpretujemy Szekspira w nowym ujęciu, umieszczamy go w naszym kontekście historycznym”. Nazywana „poetką wizualną” Shirin Neshat, autorka między innymi kaligrafii zapisywanej na ciele, bardzo interesuje się „językiem ciała jako sposobem opowiadania historii”, pasjonuje ją choreografia w znaczeniu estetyki i kompozycji. Połączenie choreografii, obrazów, przekazu szekspirowskiego oraz muzyki Purcella, Tallisa i muzyki irańskiej daje niepokojący i inspirujący spektakl.

Transmisja: https://vod.teatrwielki.pl/burza/

OBSADA
Prospero – Vladimir Yaroshenko
Miranda – Yuka Ebihara
Ariel – Patryk Walczak
Caliban – Paweł Koncewoj
Ferdinand – Maksim Woitiul
Stephano – Bartosz Zyśk
Trinculo – Kurusz Wojeński
Stary Prospero – Abbas Bakhtiari (wirtuoz bębna daf)
Głos – Jan Frycz

REALIZATORZY
Choreografia – Krzysztof Pastor
Muzyka – Henry Purcell, Thomas Tallis, Robert Johnson, Matthew Locke, Michel van der Aa oraz irańska muzyka tradycyjna
Dyrygent – Matthew Rowe
Projekcje wideo – Shirin Neshat, Shoja Azari
Scenografia i światła – Jean Kalman
Kostiumy – Tatyana van Walsum
Dramaturg – Willem Bruls
Polski Balet Narodowy i Orkiestra Teatru Wielkiego - Opery Narodowej
oraz
Kacper Szelążek (kontratenor) i The Tallis Scholars (nagranie)
Sola instrumentalne: Krzysztof Szmańda (perkusjonalia), Sylwia Konopka-Brych (skrzypce), Siebe Henstra (klawesyn), Anna Kowalska (teorba)

SCENARIUSZ MUZYCZNY
Prolog
Thomas Tallis Spem in alium (The Tallis Scholars, director: Peter Philips, CDGIM 203)
AKT I
Scena 1
Henry Purcell The Tempest, Overture (fragment, Z. 631) Michel van der Aa Circle Chord
Henry Purcell The Tempest, Overture (fragment, Z. 631) Henry Purcell In Nomine for six voices (Z. 746)
Henry Purcell The Fairy Queen, Prelude to Act 1 (Z. 629) Henry Purcell The Fairy Queen, Hornpipe (Z. 629)
Henry Purcell Fantasia in G minor for three voices (Z. 734) Henry Purcell Overture in D minor (Z. 771)
Henry Purcell Overture in G minor (Z. 772)
Scena 2
Henry Purcell Sonata in D major, Adagio (Z. 850)
Robert Johnson Full Fathom Five
Henry Purcell Fantasia No. 8 in four parts (Z. 739, fragment) Michel van der Aa Imprint (fragment)
Henry Purcell Come ye Sons of Art, Ode (Z. 323)
Henry Purcell The Fairy Queen, Act 3, No. 21 (Z. 629)
Henry Purcell The Fairy Queen, Prelude to Act 3 (Z. 629) Michel van der Aa Imprint (fragment)
AKT II
Scena 3
Henry Purcell Hail, Bright Cecilia, No. 1, Symphony – Canzona – Adagio (Z. 328) Michel van der Aa Imprint (fragment)
Henry Purcell Hail, Bright Cecilia, No. 1, Grave (Z. 328)
Henry Purcell The Fairy Queen, Act 5, Chaconne (Z. 629)
Henry Purcell King Arthur, Act 5, Symphony (Z. 628)
Henry Purcell The Fairy Queen, Act 4, No. 33, Entry of Phoebus (Z. 629) Robert Johnson / Michel van der Aa Where the Bee Sucks
Michel van der Aa Imprint (fragment)
Henry Purcell Funeral Music for Queen Mary, Canzona (Z. 860)
Henry Purcell Funeral Music for Queen Mary, Funeral March (Z. 860)
Scena 4
Matthew Locke The Tempest, Curtain Tune (Z. 631)
Henry Purcell Fantasia No. 5 in four parts (Z. 736, fragment)
Michel van der Aa Imprint (fragment)
Henry Purcell Funeral Music for Queen Mary, Funeral March (Z. 860)
Epilog
Michel van der Aa Circle Chord

Sobota, g. 19.00
Premiera online spektaklu "Lady Dada" w Cricotece w Krakowie

Artystyczny dialog Elsy von Freytag-Loringhoven i Marcela Duchampa, w którym podziw łączy się z polemiką, jest inspirującym punktem wyjścia do refleksji nad systemową mizoginią, która była przyczyną braku uznania dla twórczości Baronessy. W biografii Marcela Duchampa autorstwa Calvina Tomkinsa Elsa wymieniona jest zaledwie kilka razy, w mało istotnych kontekstach: jako ekscentryczna postać związana z bohemą, narzucająca się wielkim artystom.

Biografka Elsy von Freytag-Loringhoven, Irene Gammel podkreśla, że podczas gdy Duchamp funkcjonuje dziś jako jeden z najbardziej rewolucyjnych artystów XX wieku – „Tatuś dada i dziadek popu” („daddy of dada and grandpa of pop”), który błyszczy w świetle reflektorów podręczników do historii sztuki – w przypadku Baronessy można mówić o „ciemniejszej, zmarginalizowanej, kobiecej wersji artystycznej transgresji.”

Sama Elsa von Freytag-Loringhoven wielokrotnie podejmowała przewrotną grę z własną pozycją. Na przykład jej utwór „Związek miłosno-chemiczny” jest prześmiewczym odczytaniem erotycznych strategii Duchampa w słynnej pracy „Wielka szyba” (znanej również jako „Panna Młoda rozebrana przez swoich zalotników, jednak”), która przez krytyków sztuki została uznana za jedno z najważniejszych dzieł ubiegłego wieku.

Jak pisze Irene Gammel, Baronessa wciela się w rolę narzeczonej Duchampa (tytułowej panny młodej), dając ironiczny głos kobiecej postaci z „Wielkiej szyby”. To punkt wyjścia do stworzenia alternatywnej opowieści, podważającej symboliczną pozycję „daddy of dada” na rzecz „lady dada”.

Ważnym kontekstem jest również „Fontanna” Duchampa, której domniemaną autorką mogła być Elsa von Freytag-Loringhoven (możliwe, że to ona wysłała Duchampowi pisuar, podpisując się inicjałami męskiego pseudonimu). Irene Gammel zestawia „Fontannę” z jedną z najbardziej znanych prac Elsy von Freytag-Loringhoven „God”, pokazując głębokie pokrewieństwa obu dzieł i nazywając pracę Freytag-Loringhoven siostrą „Fontanny”. Artystka Margaret Morgan nazwała pracę „God” – „obiektem renegatem” : obiektem skandalicznym, anarchizującym, parodystycznym – takim jak sama Elsa.

Interesujący jest również artystyczny i erotyczny związek Elsy von Freytag-Loringhoven z Djuną Barnes, autorką „Ostępów nocy”, pierwszą biografką Baronessy, która zarzuciła projekt pisania o życiu i twórczości kochanki na etapie notatek. Kobieca seksualność i przyjemność były częstym tematem zmysłowej, prowokacyjnej i cielesnej poezji Elsy. Za jej życia opublikowano jedynie kilka wierszy z liczącego ok 150 utworów zbioru, wydanego po jej śmierci w antologii „Body Sweats”. Na scenie, obok aktorki grającej Elsę von Freyta-Loringhoven, pojawi się wokalistka, inspirowana postacią Djuny Barnes – partnerka, dokumentalistka, świadkini występu Elsy.

Postać Elsy von Freyta-Loringhoven pozwala przyjrzeć się różnym narracjom opisującym kobiece doświadczenie: herstorii, rewizji kanonu, pisarstwu kobiecemu. „Umrzemy jako wolne ptaki albo umrzemy, próbując” – mówiły w filmie tytułowe uciekające kurczaki. – „A nie ma innych opcji?”.

Transmisja: https://playkrakow.com/show/dom-norymberski

"Lady Dada"
Scenariusz i reżyseria: Iga Gańczarczyk
Wykonanie: Marta Ojrzyńska (Elsa von Freyta-Loringhoven), Barbara Kinga Majewska (Djuna Barnes)
Dramaturgia: Jakub Momro
Przekład wierszy: Adam Wiedemann
Opracowanie muzyczne wierszy: Barbara Kinga Majewska
Scenografia: Przemek Czepurko
Kostiumy: Hanka Podraza
Muzyka: Piotr Peszat
Dźwięk, światło: Mariusz Gąsior, Mariusz Potępa
Realizacja nagrania: Grzesiek Mart doc
Grafika/Wideo: Łukasz Ziomek
Produkcja: Renata Kopyto / Dom Norymberski w Krakowie
Partnerzy: Cricoteka, KBF Play Kraków
Koordynacja projektu w ramach współpracy: Olga Curzydło (Cricoteka)
Wsparcie promocyjne projektu: Marzena Boniecka (Cricoteka)
Miejsce: Cricoteka, ul. Nadwiślańska 2-4, Kraków
Projekt zrealizowano przy wsparciu Fundacji Współpracy Polsko-Niemieckiej
 

Niedziela, g. 10.00 lub później
„Polska. Siła obrazu” - wirtualny spacer po wystawie Muzeum Narodowego w Warszawie

 

Zapraszam na wystawę malarstwa polskiego XIX wieku, prezentującą dzieła najwybitniejszych polskich artystów, m.in. Stanisława Wyspiańskiego, Aleksandra i Maksymiliana Gierymskich, Jana Matejki, Leona Wyczółkowskiego, Józefa Mehoffera, Olgi Boznańskiej, Józefa Brandta, Józefa Chełmońskiego, Ferdynanda Ruszczyca, Konrada Krzyżanowskiego, Jacka Malczewskiego, Wojciecha Weissa, Jana Stanisławskiego, Juliusza i Wojciecha Kossaków, Witolda Wojtkiewicza, Władysława Ślewińskiego, Artura Grottgera, Józefa Simmlera, Juliana Fałata, Zbigniewa Pronaszki. W sumie ponad 100 obrazów ze zbiorów własnych MNW oraz innych kolekcji krajowych.

Wystawa opowiada o kulturotwórczej i mitotwórczej roli polskiego malarstwa w XIX wieku. To właśnie wtedy powstały dzieła, które nie tylko przedstawiały, lecz także kształtowały – wyobrażenia, myślenie i odczuwanie Polaków. Ekspozycja prezentuje zatem m.in.: obrazy podejmujące refleksję nad chwalebną i tragiczną historią Polski; eksplorujące kulturowe bogactwo odziedziczone po Rzeczpospolitej przedrozbiorowej, z jej etniczną, społeczną i religijną różnorodnością; dzieła powstałe z fascynacji folklorem; ikonografię powstania styczniowego i zsyłek; wybitne przykłady prac polskiej szkoły pejzażu; w końcu – świadectwa poszukiwania nowoczesnych form wyrazu u progu XX wieku, w duchu m.in. symbolizmu, nabizmu, protoekspresjonizmu, estetyzmu.

Ekspozycja „Polska. Siła obrazu" stanowi adaptację wystawy „Pologne 1840–1918. Peindre l’âme d’une nation" (Polska 1840–1918. Zobrazować ducha narodu), zorganizowanej we współpracy z Instytutem Adama Mickiewicza i prezentowanej do stycznia 2020 w filii Luwru w Lens. Sukces wystawy we Francji – duże zainteresowanie publiczności oraz szeroki odzew w mediach – stał się dla MNW zachętą do zorganizowania jej warszawskiej odsłony. Oprócz Muzeum Narodowego w Warszawie w wydarzeniu uczestniczą: Muzeum Narodowe w Krakowie, Muzeum Narodowe w Poznaniu, Muzeum Okręgowe w Toruniu, Zamek Królewski w Warszawie, Zamek Królewski na Wawelu, Fundacja im. Raczyńskich przy Muzeum Narodowym w Poznaniu oraz kolekcjonerzy prywatni.

Link: http://polskasilaobrazu.mnw.art.pl/

Kuratorzy:

Iwona Danielewicz (MNW)
Agnieszka Rosales Rodríguez (MNW)

Marie Lavandier (Musée du Louvre-Lens)
Luc Piralla-Heng Vong (Musée du Louvre-Lens)
współpraca:
Wojciech Głowacki

Pławmy się, syćmy zmysły i umysł – przyjemności na weekend!
Romuald Kuźmitowicz