Kochani,

dziś chcę Wam zaproponować tylko jeden adres – ale za to jaki! Z oceanu stron poświęconych poezji, zwłaszcza współczesnej, wybieram dwa Was jedną z zatok: poezjem.pl.

To strona wydawnictwa specjalizującego się w opracowywaniu, edycji i popularyzowaniu poezji wraz z jej pograniczami w prozie i dramacie.

Poezja, poetyckość to przecież nie tylko kategorie genologiczne, ale więcej – estetyczne. Poetycki jest wiersz, poetycka bywa proza, element poetycki znajdziecie w dziełach sztuk plastycznych, teatrze, filmie... Czytać poezję możemy na różne sposoby, w uproszczeniu: intelektualnie albo impresyjnie i emocjonalnie. W rozpędzonym poza granice rozsądku świecie miejmy komfort spocząć na łonie poezji: w atmosferze zadumy pozwólmy sobie odczytać subtelnie podsuwane znaczenia, zechciejmy doznać emocji i wrażeń, którymi usiłują podzielić się z nami lirycy. Każdy z nich mówi własnym językiem – nic jak poezja nie daje człowiekowi takiej wolności w mówieniu i odczytywaniu, przeżywaniu słowa wypowiadanego w najbardziej zindywidualizowany, naznaczony własną osobowością sposób. Korzystajmy z niego...

Na stronie http://www.poezjem.pl/ znajdziecie wiele podpowiedzi co do wyboru tomików poetyckich i bliskich poetyckości. Zaznajomicie się z propozycjami nowych odczytań dawniejszej liryki i interpretacjami współczesnej, jeszcze do końca nierozszyfrowanej przez literaturoznawców czy krytyków. Poznacie nieznanych sobie autorów – całe galaktyki poezji. A może dzięki kontaktowi z nimi rozwibrujecie własną imaginację-emocje-język i zechcecie powiedzieć coś istotnego dla Was – swoim własnym kodem poetyckim... Tego Wam życzę: przyjemności intelektualnych gier i porywów serca przy obcowaniu z piękną, przekonującą i zajmującą poezją.

Na marginesie zachęcam Was także do słuchania audycji Polskiego Radia poświęconych twórczości lirycznej, współczesnej i historycznej:

https://www.polskieradio.pl/poezja/Tag2655

Serdecznie Was pozdrawiam, zostawiając Wam słowo swojego ulubionego Poety, Zbigniewa Herberta:

"Pan Cogito i wyobraźnia"

„1

Pan Cogito nigdy nie ufał

sztuczkom wyobraźni

fortepian na szczycie Alp

grał mu fałszywe koncerty

nie cenił labiryntów

sfinks napawał go odrazą

mieszkał w domu bez piwnic

luster i dialektyki

dżungle skłębionych obrazów

nie były jego ojczyzną

unosił się rzadko

na skrzydłach metafory

potem spadał jak Ikar

w objęcia Wielkiej Matki

uwielbiał tautologie

tłumaczenie idem per idem

że ptak jest ptakiem

niewola niewolą

nóż jest nożem

śmierć śmiercią

kochał

płaski horyzont

linię prostą

przyciąganie ziemi

2

Pan Cogito będzie zaliczony

do gatunku minores

obojętnie przyjmie wyrok

przyszłych badaczy litery

używał wyobraźni

do całkiem innych celów

chciał z niej uczynić

narzędzie współczucia

pragnął pojąć do końca

- noc Pascala

- naturę diamentu

- melancholię proroków

- gniew Achillesa

- szaleństwa ludobójców

- sny Marii Stuart

- strach neandertalski

- rozpacz ostatnich Azteków

- długie konanie Nietzschego

- radość malarza z Lascaux

- wzrost i upadek dębu

- wzrost i upadek Rzymu

zatem ożywiać zmarłych

dochować przymierza

wyobraźnia Pana Cogito

ma ruch wahadłowy

przebiega precyzyjnie

od cierpienia do cierpienia

nie ma w niej miejsca

na sztuczne ognie poezji

chciałby pozostać wierny

niepewnej jasności”

[Z tomu "Raport z oblężonego miasta i inne wiersze", 1983]

Romuald Kuźmitowicz